Slide

فلجی تارهای صوتی

چکیده: عوامل گوناگونی می توانند به عصب تارهای صوتی آسیب وارد کنند و منجر به فلجی یک و یا هر دو تار صوتی شوند. گرفتگی و نفس آلودگی صدا و کاهش میزان بلندی صدا از ویژگی های ادراکی صدای این افراد می باشد.

متن اصلی: فلجی تارهای صوتی و پیامدهای آن برای صدا در گروه اختلالات صوتی قرار می گیرد که به منظور بهبود کیفیت صداسازی و افزایش توانمندهای بیمار در برقراری ارتباط، اقدامات جراحی و گفتار درمانی لازم و ضروری است. عوامل گوناگونی می توانند به شاخه عصبی که به تارهای صوتی می رسد آسیب وارد کنند. این عوامل شامل آسیب به عصب بر اثر ضربه به حنجره، آسیب به عصب بر اثر وجود تومور روی عصب حنجره، آسیب به عصب حاصل از عوارض جراحی(جراحی های سر و گردن و قلب)، آسیب به عصب به علت عفونت های ویروسی هستند. در برخی موارد مشاهده می شود که یکی از تارهای صوتی بدون هیچ گونه علتی فلج می شود و بر کیفیت ادارکی صدای گوینده اثر منفی می گذارد.

انواع فلجی تارهای صوتی: بر حسب آسیب نوع عصب و درگیری عضله، دو نوع فلجی برای تارهای صوتی در نظر گرفته می شود:

  1. فلجی عضلات نزدیک کننده تارهای صوتی که در این حالت تارهای صوتی در وضعیت باز ثابت می شوند. به دلیل نرسیدن تارهای صوتی به یکدیگر علاوه بر قطع صداسازی، هنگام بلع غذا ورودی نای بسته نشده و احتمال خفگی بیمار وجود دارد.
  2. فلجی عضلات دور کننده تارهای صوتی که در این حالت تارهای صوتی در وضعیت بسته ثابت می شوند. به دلیل بسته شدن چاکنای و عدم حرکت تارهای صوتی راه تنفس و عبور هوا بسته شده و امکان خفگی فرد وجود دارد.هر دو نوع فلجی زندگی فرد را تهدید می کنند و نیاز به مداخلات سریع درمانی دارند.

    در توضیحات داده شده به فلجی هر دو تار صوتی اشاره شد. اما در مواردی فلجی یکی از تارهای صوتی(راست یا چپ) در وضعیت باز(وضعیت تار صوتی حین تنفس) و یا بسته (نزدیک به خط فرضی رسیدن دو تار صوتی به هم حین آواسازی) ایجاد می شود. در این بیماران مشکلات تنفسی و احتمال ورود مایعات و مواد غذایی به درون نای(آسپیراسیون) به وضعیت فلجی تار صوتی بستگی دارد.

     

    ویژگی های ادراکی صدا: گرفتگی و نفس آلودگی صدا، کاهش میزان بلندی صدا، کوتاه شدن مدت زمان آواسازی از ویژگی های صدای این بیماران می باشند.

     

    درمان: در شرایطی که تارها در وضعیت بسته فلج شوند به منظور بازگشت تنفس بیمار قسمت خلفی یک و یا هر دو تار صوتی با عمل جراحی و لیزر برداشته می شود تا امکان تنفس برای بیمار فراهم شود.

    اقدام جراحی انجام شده در فلجی دو طرفه تارهای صوتی وضعیت باز، به صورت چرخش غضروف آریتنویید و نزدیک کردن آن به خط وسط فرضی است. با این نوع جراحی یکی از تارآوا به خط وسط نزدیک شده و بیمار می تواند صداسازی اندکی داشته باشد.

    در شرایط فلج شدن یکی از تارهای صوتی با توجه به وضعیت تارآوا، اقدامات جراحی و گفتار درمانی ارائه می شود. اگر تارآوا در وضعیت نزدیک به خط فرضی وسط ثابت شده باشد تمرینات گفتار درمانی با هدف آموزش آواسازی پر فشار برای بهبود کیفیت صدا انجام می شود. اما در صورت وجود فاصله زیاد بین دو تار صوتی با تزریق چربی بدن، تفلون و یا کلاژن به درون تار صوتی و افزایش حجم آن به نزدیک شدن بیشتر تارهای صوتی حین آواسازی کمک می کنند. علاوه بر تزریق، با عمل جراحی تایروپلاستی با قرار دادن پروتز زیر پوست گردن و غضروف تیرویید، تار صوتی فلج به خط وسط نزدیک شده و کیفیت صدای فرد بهبود می یابد.

برچسب‌ها:
فهرست